Tercera parte

We zakken van 2150 naar 200m en zien gaandeweg de dennebomen veranderen in dicht oerwoud aan de voet van het Usumacintagebergte. Er verschijnen steeds meer bananenbomen langs de weg, de temperaturen stijgen, we draaien en keren tot we er stilaan mottig van worden en zullen in België de verkeersdrempels voortaan zonder enige commentaar tolereren, want ze stellen werkelijk niets voor in vergelijking met de 'topes' hier in Mexico! Elk kleinste dorpje lijkt er zijn eigen collectie van te hebben aangelegd en ze zorgen ervoor dat de tijd die je nodig hebt om het traject af te leggen zowat verdubbeld wordt. We doorkruisen meermaals Zapatistengebied en passeren de 'poort naar de jungle' van de Lacandonindianen in Ocosingo. Wat jammer genoeg ook opvalt, is dat er behoorlijk veel oerwoud wordt gekapt voor maïsplantanges en bijgevolg ook de bijhorende dieren dieper de jungle hebben ingejaagd.

Hebben we al gezegd dat we het enorm getroffen hebben met onze Gabriel? Hij is uitermate behulpzaam en is rolstoelen gewoon: zijn dochter is geboren met een rugprobleem en is verlamd aan de onderste ledematen. Geduld, de juiste handelingen en krachttoeren zijn hem dus niet vreemd en dat maakt het reizen een stuk gemakkelijker.

Na een goeie drie uur rijden bereikten we 65km vóór Palenque de Cañadas de Agua Azul. Als gevolg van de hevige regenval van de voorbije dagen zijn ze helaas voor ons herleid tot Agua Chocolate, maar desondanks is de watermassa die naar beneden stort indrukwekkend. Alle watervallen samen overspannen ongeveer 7km. De volgende halte was de waterval van Misol-há, een watergordijn van ongeveer 30m hoog, waar Annie het niet kon laten om te douchen....achter de waterval. Een goed half uur later bereikten we onze hostel in de jungle van Palenque.

De hele trip had eigenlijk maar één hoofddoel: de ruïnes van de oude Mayastad. Nog geen 10% van de stad is blootgelegd en ook tussen de vrijgemaakte tempels is meteen duidelijk dat de jungle hier heer en meester is. De stad bloeide in de 7de en 8ste eeuw onder leiding van koning Pakal en zijn zoon. Ze heersten ooit over een gebied dat zowat de huidige staten Chiapas en Tabasco beslaat. Toch was het slechts een middelgrote Mayastad in vergelijking met Tikal of Chichen Itza. Alle bouwwerken waren ooit rood gekleurd (het kleur van de macht) en met stucwerk versierd. De toren voor astronomische waarnemingen en de hiërogliefen op de Tempel van de Inscripties verraden een hoogstaande cultuur. Wat weinigen weten, is dat Pakal de macht van zijn grootmoeder overnam en dat de stad tot dan toe matriarchaal was bestuurd. De site werd pas in de 18de eeuw ontdekt. De Spanjaarden waren er niet in geïnteresseerd omdat er geen goud aanwezig was. Jade was het hoogste goed voor de adel van de stad en de ontdekking van het jade dodenmasker van Pakal geldt als één van de belangrijkste ontdekkingen in de Mayawereld.

We toerden een dikke twee uur met een gidse door de site. Grappig wat dat, ondanks de officiële affichering van de gidsenprijzen, onderhandelen ook hier de gewoonste zaak van de wereld blijkt te zijn en de gidsen zelf al komen zeggen dat ze het ook voor minder willen doen.... Aangezien we vroeg ter plaatse waren, viel de warmte nog redelijk mee en was er vooral ook niet veel volk. Het museum bleek tot onze spijt gesloten voor herinrichting. Tegen lunchtijd trokken we naar Palenque-stad, maar zoals onze reisgids voorspeld had, stelde dit niet veel voor. De temperaturen waren ondertussen fel opgelopen, we vatten post op een terras met ventilator en ondernamen voor de rest van de dag niet veel actie meer...

Morgen verlaten we Chiapas.
Nos vemos más tarde!

Albinita, Annita y Lisita

Evernote helpt u om alles te onthouden en moeiteloos te organiseren. Download Evernote.