Cuarta parte

Early rising en bananenontbijt in de auto. We waren nog geen half uur aan het rijden toen het landschap opnieuw veranderde en het regenwoud deze keer voor weide- en moerasland werd geruild. We waren Chiapas uit en reden een kort stukje door de staat Tabasco, jaja, die van het sausje...hier werd het geboren. Het duurde echter niet lang voor we opnieuw van deelstaat wisselden (Campeche) en in één ruk via een zo goed als kaarsrechte baan tot in Escarcega doorreden. Koffie, fruitsap en een toilet drongen zich op. De reden voor ons doortsjokken, was echter de moeite waard: we wouden voldoende tijd ter beschikking hebben voor de archeologische site van Calakmul, gelegen in een nationaal park van niet minder dan 728.460ha waar de jaguar 's nachts nog vrij ronddwaalt.

We hadden tot nu toe nog geen kennis gemaakt met de Mexicaanse maffia. Het vrouwmens aan de toegang van het nationaal park moet er echter zeker deel van hebben uitgemaakt. Met grittende blik verkondigde ze vrolijk dat onze Gabriel het park niet mocht binnenrijden. Er bleek plots een vergunning nodig te zijn - later bleek enkel voor ons type van auto - waarvan noch chauffeur noch enige vorm van reisgids ooit hadden gehoord. Voor een veel te hoog bedrag bleken we met een andere auto wel door te mogen. We discussieerden over de afzetterij, maar moesten het onderspit delven als we de site toch wouden bezoeken... Er stonden nog twee gestrande schapen langs de weg en samen gaven we dan maar toe om met de collectivo te gaan en de kostprijs te delen. In pure rodeo-stijl slingerden we vervolgens 60km de jungle binnen. Met een lege maag ongeveer achter de oren geplakt en drie betaalposten later, arriveerden we dan toch (ondertussen zonder Gabriel) aan het tempelcomplex van Calakmul.

We werden meteen overdonderd door de rust en desolaatheid van deze door de Unesco erkende, afgelegen site. We voelden ons plots ontdekkingsreizigers, die de immense, deels door jungle overwoekerde piramides voor het eerst aanschouwden.... Ritselende bladeren, vogels in alle toonaarden en drie Belgen, een Eucuadoriaanse, een Fransman en ontzettend veel mieren... Toen we dachten een jaguar te horen, bleken het de brulapen in de bomen te zijn, die we blijkbaar stoorden in hun middagdutje. Twee uren lang bewonderden we de paleizen, tempeltorens en stèles. Deze plek is een echte aanrader en na een al even avontuurlijke rit terug, stonden we opnieuw bij onze vertrouwde auto en rustige driver. Het kreng zat langs de kant van de weg nog steeds te gritten. We gaven onze lotgenoten nog een lift en stevenden na het inchecken in onze ecovillage meteen af op het restaurant. We mogen dan wel apen zijn, een dag op enkel een paar bananen en water vraagt toch om meer...

We hadden de smaak van ontoeristische sites ondertussen te pakken en voegden 's anderendaags nog twee unieke Mayaplekken aan ons lijstje toe. Ze behoorden tot wat het Rio Bec-gebied wordt genoemd. De bouwstijl wordt gekenmerkt door minder verfijnde torens van grote steenblokken zonder kamers in plaats van elegante piramides, maar zijn daarom niet minder interssant. Integendeel! In Chicanná viel vooral de toegangspoort in de vorm van een jaguarmuil op en Becán was ooit de hoofdstad van het gebied. We waren met ons vieren zo goed als alleen op de sites en moeder Annie kon klauteren naar hartelust.

Half opgegeten door de muggen, besloten we in de namiddag een beetje rust in ons programma in te bouwen en namen een duik in het zwembad of schreven kaartjes op het terras. Gekko-concert tijdens het avondeten waren we ondertussen gewoon... de tarantula op het terras voor de deur bij terugkomst iets minder....! Leve de jungle!

Hasta luego!
De mayamadammen

Evernote helpt u om alles te onthouden en moeiteloos te organiseren. Download Evernote.