Quinta parte

Reizen is rijden. Dat zal de gemiddelde globetrotter beamen. Of het nu per bus, trein, auto of in ons geval met onze Ford Transit 'camioneta' is: we moesten van Xpujil naar Tulum, van de jungle naar de zee. In het zuiden zijn de banen echter breed en recht, dus grotere afstanden zijn haalbaarder. Chauffeurs worden in Mexico de hele weg lang door secce zwart-wit borden geïndoctrineerd dat ze geen vuil mogen buitengooien (no tirar basura), de snelheidslimiet moeten respecteren (respete la velocidad), de verkeersborden niet mogen mishandelen (no maltrate los señales), voorzichtig moeten rijden als ze hun familie nog willen terugzien (manaje con precaucion su familia le espera) en bovendien ook nog moeten luisteren naar al die borden (obedezca los señales)! Vooral dat laatste is grappig, waarom zetten ze ze anders....maar misschien is het wel effectiever dan bij ons...

We reden echter niet zonder halt te houden op de archeologische site van Kohunlich. Een enorme site die niet zo fantastisch bewaard is, maar vooral omwille van één ding interessant is: de Piramide de los Máscarones, getooid met 5 manshoge gestucte menselijke maskers. Ze stellen de zonnegod voor en symboliseren de goddelijke afstamming van de heersers. Een paar uur later stopten we hongergedwongen in Felipe Carillo Puerto om te lunchen. In de buurt van de markt kwamen we in het 'echte' Mexico terecht. Aangezien het zondag was, bleek te hele stad op straat te lopen om te gaan eten. Ook wij waagden ons in een typisch etablissement (enkele rode plastieken coca-colastoeltjes, plastieken tafeltjes en een plafondventilator die het plaastje eerder leek te verwarmen dan af te koelen) quesadillas eten. Daarna reden we in één ruk tot in Tulum.

Na een welverdiende margarita, wandelen Albine & Annie op het witte zandstrand in de branding van de turkooisblauwe Caraïbische zee. Jack Sparrow hebben ze niet gezien. Lies offerde zich ondertussen op om de vierde margarita op te drinken op het terras. Zwemmen zat er met de metershoge golven niet in. Tulum-stad was een hypertoeristisch - vooral op de Amerikanen ingesteld gehucht. In de oude stad troont het Castillo op de klippen boven de zee uit. Het is één van de kleinere antieke steden, maar we één van de mooiere qua ligging. De ommuurde stad was een belangrijk religieus centrum en vooral een belangrijke handelsplaats. Nu is ze het domein van talloze, vrolijk poserende iguana's. De sfeer van de desolate sites die we eerder bezochten is hier echter ver te zoeken... Met een verse kokosnoot sloten we ons bezoek af en na 2 nachten verlieten we ook Tulum zelf.

Een goed uur buiten Tulum trokken we naar de site van Cobá. Op zich ook minder impressionant, maar we lieten ons met een triciclo op het terrein rondrijden en dat was dan wel weer leuk natuurlijk. De grootste piramide bleek 43m hoog te zijn, maar moeder Annie paste voor de beklimming. Eten en slapen deden we die dag in Valladolid, een stad die volgens onze Gabriel niet meer is dan een halte op weg naar Chichen Itza.

Op naar Chichen dan maar?
Adíos!

Las chicas

Evernote helpt u om alles te onthouden en moeiteloos te organiseren. Download Evernote.