IJSLAND 2012 - dag 9: Een dagje cultuur in Reykjavik

Vandaag was iedereen voldoende uitgerust om opnieuw een stapje te zetten in de straten van Reykjavík. ’s Ochtends deden we nog wat window- en echte shopping in de Laugavegur, de belangrijkste winkelstraat van Reykjavik.

Daarna gingen we naar het Harpa, het fonkelnieuwe aan de haven gelegen concertgebouw en congrescentrum dat in 2011 de skyline van Reykjavík vervoegde. Het schitterende gebouw is een ontwerp van het architectenbureau Henning Larsen Architects, die samenwerkte met de Deens-IJslandse kunstenaar Olufur Eliasson . De roostervormen in de glazen gevels van het gebouw zijn geïnspireerd op de zeshoekige vorm van basaltzuilen, een gesteente dat in IJsland veelvuldig voorkomt.

Het leek er even op dat door de financiële kredietcrisis die IJsland dubbel hard getroffen heeft de bouw van het complex op een totaal fiasco zou uitdraaien. Uiteindelijk zijn de IJslandse Staat en de Stad Reykjavík financieel bijgesprongen om het gebouw toch nog afgewerkt te krijgen. En het resultaat mag er zijn. Het Harpa is 33 meter hoog en de glazen gevels met basaltstructuren worden ’s avonds en ’s nachts verlicht in de verschillende kleuren van de regenboog. Ook overdag en bij zonnig weer brengt de gevel een prachtig lichtspel tot leven, ook al omdat sommige glazen gekleurd zijn.

In de foyer van het concertgebouw kon je een kleinigheid eten. Achter het glas was het met het zonnige weer heel warm, wat sommigen onder ons de opmerking ontlokte dat IJsland bij wijlen toch ook wel een tropisch land is. Terug buiten gekomen echter werden we evenwel weer met de neus op de feiten geduwd en de koude schrale wind bij een nochtans uitbundig schijnend herfstzonnetje deed ons opnieuw beseffen dat we wel op 64 graden noorderbreedte liepen, nu niet bepaald een plek op onze aardbol waar we tropische temperaturen mogen verwachten (gelukkig maar).

Meme en grootva werden moe en besloten terug naar hun knusse appartement te gaan. Wijzelf verkenden nog wat straten en de haven van Reykjavík en voor we het beseften was de tijd weer aangebroken om naar een avondeten uit te kijken. We gingen nu voor Solón, een schitterend gelegen restaurantje aan de Bankastraeti op nauwelijks 100 meter van ons appartement.

Voor we het wisten was het alweer bedtijd en voldaan sliepen we nog een laatste keer in deze kleine, doch levendige hoofdstad.

Slaapwel en tot morgen

Lies, Annie, Jacqueline, Jan en Sven (verslaggever)